Op 23 januari jl verscheen er een mooi artikel over OncoExtra in het AD Groene Hart Alphen.
Begin dit jaar, net voor de eerste lockdown, kreeg ik te horen dat ik borstkanker had. Mijn wereld stond op dat moment even stil. Twee weken later, toen ik net aan mijn behandeling was begonnen ging Nederland op slot. Ik sliep slecht en piekerde veel. Uiteindelijk raakte ik in een depressie.
Mijn huisarts bood mij een luisterend oor en keek wat ik nodig had. Naast psychologische zorg leek het haar goed dat ik weer in beweging kwam. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik ben nooit een sporter geweest en het idee dat ik in een fitnesszaal aan de slag moest stond me enorm tegen. Mijn huisarts raadde mij aan eens op de website van Nicole te kijken. De programma’s worden buiten aangeboden en dit leek de ideale manier om fit te blijven tijdens mijn behandeling. Buiten trainen was hetgeen wat mij zo ontzettend aansprak.
Ik maakte een afspraak voor een online intakegesprek. In eerste instantie vond ik het best gek om dit via beeldbellen te doen, maar eenmaal in gesprek viel me dat enorm mee. Ik kon mijn verhaal kwijt en kreeg duidelijk uitgelegd wat ik kon verwachten. Een week later kon ik beginnen met het programma. Toen ik begon aan het programma Fysiek fit was ik vermoeid, somber en angstig. Ik was het vertrouwen in mijn lichaam helemaal kwijt. Ik wist ook niet wat ik precies wel en niet mocht wat betreft bewegen. Ik sliep slecht en piekerde veel. De sportscholen en fysiotherapiepraktijken waren dicht, maar buiten kon er gelukkig gewoon getraind worden.
Ik had gekozen voor de groepstraining en ging samen met nog drie andere mensen van start. We hadden allemaal een andere vorm van kanker. En waar de één klaar was met de behandeling, zat de ander er nog middenin. Ik voelde me op m’n gemak bij deze mensen, omdat zij precies wisten wat ik doormaakte. Naast dat we kanker hadden moesten we ook dealen met de beperkingen die corona met zich meebracht. Zo ging ik alleen naar het ziekenhuis voor mijn behandelingen en vermeed ik verder alle plekken, zoals de supermarkt, waar veel mensen bij elkaar kwamen. Ook familie en vrienden hield ik buiten de deur om de kans op besmetting buiten te houden. Het maakte me verdrietig en eenzaam. De training was iets waar ik naar uit keek en wat me ontzettend goed deed.
Het programma Fysiek fit was gericht op behoud en opbouw van kracht en conditie. Daarnaast was er aandacht voor ademhaling, ontspanning en kon ik mijn verhaal kwijt. Alles werd buiten gegeven. Ik genoot ervan. Natuurlijk was het ook confronterend. Mijn conditie en kracht waren door de behandeling van kanker en de afname van bewegen verslechterd. Ik trainde in groepsverband, maar wel op mijn eigen niveau. En ik merkte iedere week dat mijn energie toenam. Het buiten trainen deed me goed. Terug naar de basis en de natuur. Ik leerde genieten van de kleine dingen. Ik hoorde de vogels weer fluiten. Ik rook de dennengeur van het bos. En kon weer genieten van een strandwandeling met mijn familie. Ik kon op een gegeven moment de ontspanningsoefeningen thuis toepassen. En merkte dat mijn vermoeidheid afnam. Ik krabbelde weer uit een dal en voelde me sterker dan ooit.
Toen er in december weer een lockdown werd aangekondigd raakte ik even in paniek. Ik heb de huisarts gebeld en contact gezocht met Nicole. Door het gesprek wat ik met beide heb gehad hervond ik mijn kracht en kon ik zelfstandig verder. Natuurlijk heb ik me weleens afgevraagd waarom ik kanker moest krijgen in coronatijd. Toch heeft het me veel gebracht. Ik heb gemerkt dat er toch nog een hoop wél mogelijk was. Dat de zorg die ik nodig had gewoon doorging. Dat beeldbellen ook zijn voordelen heeft. En dat de huisarts mij op de prachtige programma’s van OncoExtra heeft gewezen.
